Pasaż Simonsa był to olbrzymi i elegancki gmach handlowy, który zajmował cały kwartał pomiędzy ulicami Długiej i Nalewki w Warszawie. Zbudowany z polecenia Alberta Simonsa według projektu architekta inż. Terleckiego w konstrukcji żelbetowej. Pasaż powstał w miejscu po zburzonym kościele i klasztorze Brygidek. Budowano go w latach 1900-1903. Oprócz lokali handlowych zawierał również biura, magazyny i hotel.
Pasaż Simonsa poważnie ucierpiał już w pierwszych dniach II wojny światowej. Został zbombardowany we wrześniu 1939, w trakcie obrony Warszawy. W czasie Powstania Warszawskiego służył jako frontowa placówka, bronioną przez żołnierzy batalionu Chrobry I. Potężny budynek długo osłaniał przed niemieckimi atakami Stare Miasto i jego ewakuację przez właz do kanałów na placu Krasińskich.
W piwnicach Pasażu Simonsa znajdował się powstańczy sanitariat oraz chronili się liczni cywile. Gmach był wielokrotnie bombardowany i ostrzeliwany, a 19 lub 20 sierpnia został poważnie uszkodzony wybuchem pojazdu Borgward IV.
Historię monumentalnego gmachu przerwał nagle nalot niemieckich sztukasów. 31 sierpnia zbombardowały one Warszawę, a sam Pasaż Simonsa uległ całkowitej destrukcji. Pod gruzami zginęło ponad 200 osób, głównie spośród broniących pasażu żołnierzy batalionu Chrobry I.
Do dziś przetrwały jedynie szczątki konstrukcji w postaci fragmentów żelbetowych słupów. Pod ziemią znajdują się zawalone piwnice budynku, w których wciąż spoczywa część z poległych (po wojnie wydobyto jedynie 99 ciał). Na miejscu gmachu znajduje się parking oraz tereny zielone (część Ogrodu Krasińskich). Poległych powstańców upamiętnia wzniesiony tam w 1989 roku pomnik.
Istnieją plany wybudowania w obrysie dawnego pasażu nowej budowli przez prywatnego inwestora, nie będzie to jednak wierna rekonstrukcja pierwotnego budynku.
