Architektura Bydgoszczy. Ruszyła budowa Nordic Heaven projektu Nizio Design International. Będzie to najwyższy apartamentowiec w mieście. Wieżowiec stanie nad rzeką Brdą. Architektura osiemnastokondygnacyjnej bryły w formie kaskadowo-tarasowej zbudowana zostanie ze szkła i terakoty. Balkony oraz płaski dach ozdobiony zostanie bujną roślinnością. Charakterystyczne otwory w budynku utworzą tarasy widokowe, na których zasadzone będą drzewa. Widok z okien apartamentów z jednej strony będzie wychodził na miasto, z drugiej zaś na rzekę. Mieszkańcy będą takie mieli do dyspozycji dziedziniec z zielenią oraz tarasem widokowym.
Architektura Nordic Heaven zainspirowana bryłą spichlerza
Architektura apartamentowca Nodric Heaven zainspirowana została bryłami spichlerzy, które są charakterystycznymi obiektami w Bydgoszczy. Bryła zaprojektowana jest na planie trapezu. Architektom z pracowni Nizio Design International zależało na tym mieszkania były dobrze nasłonecznione. Od strony Norbic Heaven ma cztery kondygnacje. Kolejne piętra tarasowo wznoszą się w stronę rzeki, dzięki czemu dostosowują się do wysokości istniejącej zabudowy.
Nordic Heaven projektu Nizio Design International łączy dwie funkcje
Bryła Nornic Heaven projektu Nizio Design International podzielona została na dwie części: biurowo-usługową i mieszkalną. W bryle wieżowca od czwartego do piętnastego piętra zaprojektowano 129 mieszkań o powierzchni od 35,45 mkw do 278,71 mkw. Architektura wnętrz dużych apartamentów będzie miała wydzieloną strefę dzienną i strefę nocną oraz dwustronny układ. Prawie wszystkie mieszkania zaś będą miały nasłonecznione loggie lub tarasy. W budynku znajdą się cztery klatki schodowe, które na poziomie parteru będą połączone dwoma holami wejściowymi, zlokalizowanymi w części północnej i południowej budynku.
Bryła Nordic Heaven – strefa biurowo-usługowa
Lokale usługowe i biurowe znajda się na czterech pierwszych kondygnacjach naziemnych. Biura zaprojektowano jako przestrzeń typu open-space. Do tej przestrzeni prowadzi osobny hol, zlokalizowany w zachodniej części budynku. Do lokali usługowych takich jak salon fryzjerski, klub fitness, apteka, kawiarnia czy restauracja wejście znajdzie się na poziomie parteru.
-
ŻYCIE W ARCHITEKTURZE 2000
Celem konkursu jest promocja najlepszej architektury miejskiej, zrealizowanej w okresie Trzeciej Rzeczypospolitej oraz pobudzenie wrażliwości społecznej na kształt naszego otoczenia. więcej
-
Na granicy możliwości – wieżowiec Taipei 101
Wieżowiec Taipei 101 w mieście Tajpej, stolicy Tajwanu. Mający 508 metrów gigant jest dzisiaj najwyższym budynkiem na świecie. Jego projektantom przyszło się zmierzyć z problemami trudnych warunków posadowienia (jakość gruntu określono jako niezadowalającą), silnych wiatrów (tajfuny występują tu kilka razy w roku) i trzęsień ziemi (działka jest położona około 200 metrów od linii uskoku tektonicznego). Budynek należało wyposażyć w specjalny system tłumienia drgań i kołysania, by zapewnić możliwie jak największy komfort dziesięciu tysiącom jego użytkowników. Jednocześnie do poruszania się między wszystkimi 101 kondygnacjami przeznaczono 61 wind, z czego dwie, zapewniające dojazd na najwyżej położone piętra osiągają rekordowe szybkości, potwierdzone wpisem do Księgi Rekordów Guinessa. więcej
-
ŻYCIE W ARCHITEKTURZE 2002
Czwarta edycja konkursu ŻYCIE W ARCHITEKTURZE. Finał odbył się w siedzibie SARP-u w Warszawie, 10 stycznia więcej
-
PROJEKT ZAHY HADID: Na granicy możliwości Centrum Nauki phaeno
Centrum Nauki phaeno w Wolfsburgu, realizacja pracowni Zahy Hadid, odbiega od wszelkich konwencji kształtowania formy i dyspozycji funkcjonalnej budynku. Phaeno odrywa się od ziemi. Jego miękka, opływowa bryła, o wielkopowierzchniowych pochyłych ścianach, stojąc na dziesięciu żelbetowych „nogach”, pozwala przestrzeni miasta swobodnie przelewać się pod spodem i wokół budynku. Wielka żelbetowo-stalowa skorupa mieszcząca powierzchnię ekspozycyjną zamyka w sobie jednoprzestrzenne wnętrze urozmaicone zmiennym przebiegiem sufitu, podłóg i ścian, które tworzą wrażenie zagadkowego, niemalże księżycowego krajobrazu. Realizacja tych wizji nie byłaby możliwa bez nowoczesnych technologii budowlanych – a szczególnie bez betonu samozagęszczającego i jego specyficznych właściwości – ani bez ścisłej współpracy inżynierów i architektów. więcej
