Projekt kompleksu biurowego UBIQ Business Park był dla architektów z poznańskiego biura projektowego CDF Architekci niemałym wyzwaniem. A to przez wpisanie całego obszaru działki do rejestru zabytków. Niegdyś mieściła się tu jednostka koszarowa. Takie ograniczenia zawsze wymuszają pewien styl i formułę projektowania. Dlatego kompleks między ulicami Grunwaldzką, Wojskową i Ułańską jest w pewnym stopniu tradycyjnym obiektem.
Architektura nowoczesna połączona z tradycją i historią
Architekci postanowili wkomponować bryłę w otoczenie wolnostojących budynków. Dodatkowo dostrzegając wartościowy drzewostan otoczenia i samej działki postanowili zaprojektować budynek, który w krajobraz będzie ingerował w jak najmniejszym stopniu.
Jest to kolejny przykład architektury o ceglanych elewacjach, które bardzo ciekawie zostały przedarte szklanymi wstawkami. Tradycyjny materiał budowlany, jakim jest cegła w połączeniu ze szkłem nadaje kompozycji nowoczesności, utrzymując kontakt z przeszłością i tradycją.
Na cały kompleks biurowy UBIQ Business Park będą składały się trzy budynki, które roboczo nazwano A, B oraz C.
Architektura obiektów A, B i C
Budynek A jest obiektem zabytkowym. Został podzielony na dwie części: zachodnią – usługową oraz wschodnią – biurową. Obie części działają niezależnie od siebie i posiadają oddzielne wejścia. W tym obiekcie znajdować będzie się taras letni, który przylega do dziedzińca łączącego wszystkie budynki.
Budynek B jest obiektem biurowym , do którego wejdziemy od strony dziedzińca.Natomiast budynek C to obiekt wielofunkcyjny, gdzie mogą odbywać się pokazy multimedialne, wystawy itp.
>> Zobacz Ratusz z cegły projektu Pracowni Maćków!
Od strony dziedzińca zaprojektowano elewacje najbardziej atrakcyjne wizualnie. Maksymalnie przeszklone elewacje wykonane zostaną w systemie fasady semistrukturalnej. W poszanowaniu kontekstu zabudowy, zastosowano zarówno tradycyjne jak i nowoczesne materiały elewacyjne.
Warto zauważyć, że ściany budynku będą licowane przy pomocy cegły ręcznie formowanej, która zostanie zamocowana do żelbetowej konstrukcji za pomocą stalowych wsporników.
-
ŻYCIE W ARCHITEKTURZE 2002
Czwarta edycja konkursu ŻYCIE W ARCHITEKTURZE. Finał odbył się w siedzibie SARP-u w Warszawie, 10 stycznia więcej
-
PROJEKT ZAHY HADID: Na granicy możliwości Centrum Nauki phaeno
Centrum Nauki phaeno w Wolfsburgu, realizacja pracowni Zahy Hadid, odbiega od wszelkich konwencji kształtowania formy i dyspozycji funkcjonalnej budynku. Phaeno odrywa się od ziemi. Jego miękka, opływowa bryła, o wielkopowierzchniowych pochyłych ścianach, stojąc na dziesięciu żelbetowych „nogach”, pozwala przestrzeni miasta swobodnie przelewać się pod spodem i wokół budynku. Wielka żelbetowo-stalowa skorupa mieszcząca powierzchnię ekspozycyjną zamyka w sobie jednoprzestrzenne wnętrze urozmaicone zmiennym przebiegiem sufitu, podłóg i ścian, które tworzą wrażenie zagadkowego, niemalże księżycowego krajobrazu. Realizacja tych wizji nie byłaby możliwa bez nowoczesnych technologii budowlanych – a szczególnie bez betonu samozagęszczającego i jego specyficznych właściwości – ani bez ścisłej współpracy inżynierów i architektów. więcej
-
ŻYCIE W ARCHITEKTURZE 2004
Piąta edycja, organizowanego przez miesięcznik "Architektura Murator", konkursu ŻYCIE W ARCHITEKTURZE więcej
-
ŻYCIE W ARCHITEKTURZE 2006
Szósta edycja konkursu ŻYCIE W ARCHITEKTURZE, organizowanego od 1995 roku więcej
