W ostatnim filmie Woody’ego Allena Vicky Cristina Barcelona dwie młode Amerykanki spędzają wakacje w stolicy Katalonii. Zwiedzają, romansują. Tłem dla tych wydarzeń jest Barcelona, która wygląda jak z folderu turystycznego – miasto słońca, radości i fantazyjnych, bajkowych budowli. Nie dziwi więc informacja, że rząd Katalonii sfinansował częściowo produkcję tego obrazu. Od dwóch dekad miejskie władze prowadzą konsekwentną akcję promocyjną, mającą na celu stworzenie marki „Barcelona”. Dzięki umiejętnie wykreowanemu i sprzedanemu globalnemu wizerunkowi – kolorowego, magicznego miejsca, pełnego zabytków Gaudíego – stolicę Katalonii w ciągu ostatnich 15 lat odwiedziło blisko 60 milionów turystów.
W niecałe 20 lat Barcelona dołączyła do grona wielkich ponowoczesnych metropolii. Stała się jednym z najważniejszych punktów na mapie globalnego przemysłu turystycznego. Ta przemiana, znakomicie opisana w powieściach Manuela Vázqueza Montalbána, była niezwykle gwałtowna. Trudno uwierzyć, ale jeszcze pod koniec lat 70. stolicę Katalonii nazywano „fabryką Hiszpanii” i „szarą Barceloną”.
W 1979 roku, cztery lata po upadku reżimu Franco, w Katalonii rozpisano pierwsze demokratyczne wybory lokalne. Wygrała socjalistyczna partia PSC. Dla Barcelony był to początek dynamicznego rozwoju. Początkowo starano się przede wszystkim naprawić błędy popełnione w planowaniu w okresie zwanym porciolismo (1957-1973). W latach 60. szybko powiększały się przedmieścia. Do stolicy Katalonii, najbogatszego regionu Hiszpanii, przyjeżdżali mieszkańcy innych części kraju oraz emigranci z Maroka i Pakistanu. Miasto coraz wyraźniej odczuwało skutki niekontrolowanego rozwoju. W czasach urzędowania burmistrza José Marii de Porciolesa zrealizowano kilka dużych osiedli mieszkaniowych. Wokół nich nie powstawały jednak place czy parki. Były za to wielkie parkingi. Także centrum Barcelony wydawało się zaniedbane. Na przełomie lat 70. i 80. w katalońskim środowisku architektonicznym, między innymi pod wpływem postmodernizmu, coraz częściej formułowano postulaty „rekonstrukcji miasta” i ochrony dziedzictwa historycznego. Krytykowano planowanie modernistyczne, skrajną racjonalizację miejskich przestrzeni. Strefowanie przeciwstawiano różnorodności. Pisano też dużo o konieczności tworzenia przestrzeni publicznej. Dużą rolę w „regeneracji” Barcelony odegrali: burmistrz Pasquall Maragall (w latach 1982-1997) i Oriol Bohigas, główny architekt miasta (w latach 1980-1984). Bohigas był zwolennikiem realizacji wielu skoordynowanych ze sobą lokalnych projektów, a nie zakrojonych na wielką skalę planów generalnych. Z jego inicjatywy rozpoczęto rewitalizację centrum oraz budowę nowych parków, placów, centrów kultury i szkół w zaniedbanych strefach na obrzeżach miasta.
Zmiany na wielką skalę przyniosło przyznanie stolicy Katalonii organizacji olimpiady w 1992 roku. Pod hasłem Barcelono, stań się piękna na przełomie lat 80. i 90. władze podjęły wiele imponujących inwestycji. Prace budowlane skoncentrowano w dwu miejscach: na wzgórzu Montjuic (obiekty sportowe) i w rejonie nabrzeży. W miejscu przemysłowej dzielnicy portowej powstały: Wioska Olimpijska, molo Rambla del Mar oraz nadmorska promenada i plaża. Stary port, z magazynami i bocznicami kolejowymi, w kilka zaledwie lat przekształcił się w przystań dla statków wycieczkowych i luksusowych jachtów – symulację śródziemnomorskiego kurortu. Zbudowano tu także turystyczne promenady i siedziby międzynarodowych korporacji; szklane strefy generic city.
- 1
- 2
-
Coming Out 2014 czyli 6. edycja wystawy dyplomów ASP - tym razem w zabytkowej kamienicy w Warszawie
Coming Out to coroczne wydarzenie organizowane przez Akademię Sztuk Pięknych w Warszawie. Wystawa prezentuje wybrane prace dyplomowe studentów ASP. Impreza jest elementem promocji młodych artystów i ich prac w dziedzinie architektury wnętrz, wzornictwa, malarstwa współczesnego, grafiki a nawet mody i designu. W tym roku wystawa odbędzie się w odrestaurowanej kamienicy hrabiego Raczyńskiego w Warszawie więcej
-
Biblioteka Raczyńskich w Poznaniu – architektura współczesna zdeterminowana historią
Jaka powinna być nowoczesna biblioteka? Doskonały przykład reprezentuje Biblioteka Raczyńskich w Poznaniu. Współczesna architektura rozbudowy historycznego gmachu powstała w pracowni architektonicznej JEMS Architekci. Nowa bryła jest kontynuacją założeń historycznych. Nie koliduje to z nowatorskim rozwiązaniem fasady i programu użytkowego więcej
-
Uroczyste otwarcie nowej bryły Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie projektu Jems architekci
Pracownicy i studenci Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie wyjątkowo uroczyście rozpoczęli rok akademicki 2014/15. W środę 8 października przy Wybrzeżu Kościuszkowskim otwarto nową siedzibę ASP – bryłę zaprojektowaną przez JEMS architekci. Architektura współczesna wyrasta na Powiślu jak grzyby po deszczu. Nowy budynek akademii to inwestycja w przyszłość edukacji kulturalnej na długie lata więcej
-
TOP 10 najbardziej spektakularnej architektury dworców kolejowych na świecie - GALERIA
Większość podróży zaczyna się i kończy na dworcu kolejowym. Architektura dworców to często znane atrakcje turystyczne miast i nierzadko słynne dzieła stararchitektów. Archirama przedstawia TOP 10 dworców kolejowych z całego świata, na których warto „zatrzymać się” wzrokiem, a nie tylko przejazdem więcej
- LIFESTYLE: Coming Out 2014 czyli 6. edycja wystawy dyplomów ASP - tym razem w zabytkowej kamienicy w Warszawie
- ARCHITEKTURA: Biblioteka Raczyńskich w Poznaniu – architektura współczesna zdeterminowana historią
- ARCHITEKTURA: Uroczyste otwarcie nowej bryły Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie projektu Jems architekci
- ARCHITEKTURA: TOP 10 najbardziej spektakularnej architektury dworców kolejowych na świecie - GALERIA
- ARCHITEKTURA: Bryła Joan Maragall Library w Barcelonie – synteza biblioteki, ogrodu, przestrzeni publicznej i kameralnej architektury współczesnej
