Centrum Nauki Kopernik, które zaprojektował Jan Kubec z pracowni RAr-2 to jeden z najważniejszych projektów w portfolio architekta. Niezwykła architektura i nowoczesne wnętrza CNK sprawiły, że jest to jedna z największych tego typu instytucji Europie. Architekci posadzili bryłę nad dopiero ukończonym tunelem. Wisłostrady, która od lat 70. ubiegłego wieku odcinała lewobrzeżną Warszawę od Wisły. Z założenia sama przestrzeń wokół CNK ma charakter rekreacyjny a Wisła i otaczająca go przestrzeń z małą architekturą i okolicznymi atrakcjami sprawiły, że miejsce znowu tętni życiem.
Centrum Nauki Kopernik - architektura i nowoczesne wnętrza
Architektura dwukondygnacyjnego kompleksu CNK z podziemnym parkingiem i charakterystyczną bryłą planetarium przykryta jest zielnym dachem. Sam gmach ma wysokość 12 metrów. W nieco wyższych dominantach ulokowano platformę widokową, planetarium oraz punkt zawieszenia wahadła Foucaulta. Wnętrze zaprojektowano w nowoczesny surowym stylu. Dominuje beton, szkło i stalowe konstrukcje.
Na kompleks składa się bogaty program funkcjonalny. Do najważniejszych elementów zaliczają się multimedialne planetarium na 150 osób, mobilna przestrzeń wystawiennicza ze stałymi i czasowymi ekspozycjami (ok 6 000 mkw), sala audytoryjna, 6 salek konferencyjnych, kawiarnia i bistro, a także pokoje gościnne. Na zewnątrz odwiedzający mają do dyspozycji ogród na dachu i Park Odkrywców.
-
Szkoła marzeń? Gimnazjum w Zurychu
Nowoczesna szkoła. Jak powinna wyglądać szkoła idealna? Zaprojektowany przez Christiana Kereza budynek gimnazjum w zuryskiej dzielnicy Leutschenbach, dzięki zastosowaniu stalowych kratownic i całkowicie przeszklonych fasad, wydaje się unosić w powietrzu. Czy tak wygląda szkoła maprzeń? więcej
-
ŻYCIE W ARCHITEKTURZE 2002
Czwarta edycja konkursu ŻYCIE W ARCHITEKTURZE. Finał odbył się w siedzibie SARP-u w Warszawie, 10 stycznia więcej
-
PROJEKT ZAHY HADID: Na granicy możliwości Centrum Nauki phaeno
Centrum Nauki phaeno w Wolfsburgu, realizacja pracowni Zahy Hadid, odbiega od wszelkich konwencji kształtowania formy i dyspozycji funkcjonalnej budynku. Phaeno odrywa się od ziemi. Jego miękka, opływowa bryła, o wielkopowierzchniowych pochyłych ścianach, stojąc na dziesięciu żelbetowych „nogach”, pozwala przestrzeni miasta swobodnie przelewać się pod spodem i wokół budynku. Wielka żelbetowo-stalowa skorupa mieszcząca powierzchnię ekspozycyjną zamyka w sobie jednoprzestrzenne wnętrze urozmaicone zmiennym przebiegiem sufitu, podłóg i ścian, które tworzą wrażenie zagadkowego, niemalże księżycowego krajobrazu. Realizacja tych wizji nie byłaby możliwa bez nowoczesnych technologii budowlanych – a szczególnie bez betonu samozagęszczającego i jego specyficznych właściwości – ani bez ścisłej współpracy inżynierów i architektów. więcej
-
ŻYCIE W ARCHITEKTURZE 2004
Piąta edycja, organizowanego przez miesięcznik "Architektura Murator", konkursu ŻYCIE W ARCHITEKTURZE więcej
