Claudio Nardi rozpoczął karierę w latach osiemdziesiątych jako architekt świata mody, projektując wnętrza dla marek takich jak Dolce & Gabbana, Gianfranco Ferre, Valentino, Exte i Tod’s. W następnej dekadzie zajął się także architekturą publiczną i projektowaniem domów prywatnych. Muzeum Sztuki Współczesnej w dawnej fabryce Schindlera w Krakowie (współautorzy: Leonardo Maria Proli, Annalisa Tronci) będzie pierwszym tak dużym gmachem publicznym włoskiego architekta.
Nardi twierdzi, że jego język architektoniczny wywodzi się z kultury śródziemnomorskiej i włoskiego racjonalizmu, ale w każdym projekcie poddawany jest konfrontacji ze światem współczesnym, stawiającym coraz to inne wyzwania, wymagającym dialogu dawnego z nowym, oferującym nowości technologiczne i materiałowe.
Największa dotychczasowa realizacja publiczna pracowni to kapitanat portu w Marina di Carrara (2007) na wybrzeżu toskańskim. W realizacji znajdują się ponadto wieżowiec i biurowiec w Ammanie (Jordania) oraz rezydencja prywatna w Dubaju.