Architektura bryły Hangar7 zlokalizowana bezpośrednio przy lotnisku w Salzburgu, pierwotnie projektowana była na prywatne potrzeby twórcy i właściciela marki Red Bull. Dietrich Mateschitz postanowił zgromadzić tam flotę linii Flying Bulls, czyli własną kolekcję samolotów.
Co warto zobaczyć w Austrii: architektura bryły Hangar-7 powstawała 4 lata
Architektura bryły muzeum Red Bulla to dzieło austriackiego architekta Volkmara Burgstallera. Projekt architektoniczny powstawał od 1999 roku i otwarty został 22 sierpnia 2003 roku. Szybko jednak przerodził się w obiekt oferujący zwiedzającym niesamowity zbiór samolotów, bar oraz dwie restauracje (w jednej z nich nazwanej Ikar co miesiąc gotuje inny kucharz dostarczając gościom wciąż nowych kulinarnych doznań). Przestrzeń muzeum Red Bulla udostępniania jest także młodym artystom na wystawy i wernisaże.
Wakacje 2013 Austria: architektura Hangar-7 tony stali, tysiące mkw szkła
Aby wybudować Hangar-7 użyto 14000 m sześciennych betonu, 1200 ton stali i 7000 mkw szkła (380 ton), które przekształcono na 1754 różnej wielkości specjalnie zakrzywionych transparentnych elementów (żade z nich nie ma takich samych rozmowarów). Hala muzeum Red Bulla ma około 100 m długości, 67 m szerokości i 14,5 m wysokości. Długość szczelin między szklanymi taflami wypełnionych silikonem wynosi 16 km.
Wakacje z Red Bull – niesamowite muzeum lotnictwa
Architektura wnętrza muzeum Red Bulla Hangar-7, to w rzeczywistości szklana kopuła, która rozciąga się niczym niebo ponad zgromadzonymi tam eksponatami. Bryła widziana z góry kształtem przypomina skrzydło samolotu. Przy głównym wejściu, zlokalizowane są dwie cylindryczne, przeszkolne wieże. Na kilku kondygnacjach transparentnych brył znajdują się biura, bary, kawiarnia oraz restauracja. Dodatkowa atrakcją architektury Hangar-7 jest najbardziej ekskluzywna toaleta w Austrii. Na przeciwko Hangar-7 znajduje się nawiązujący architekturą do jego bryły Hangar-8. Pełni on funkcję warsztatu samolotowego Red Bulla i służy do naprawiania starych maszyn, które - co do jednej - są całkowicie sprawne.
-
Mistrzowie fotografii architektury: Vera Lutter
Vera Lutter jest znana ze swych monumentalnych, czarnobiałych fotografii przestrzeni miejskich. Jej zdjęcia to negatywy, powstające w przekształconych w camera obscura pomieszczeniach. Odrealnione obrazy miast, tworzone przez artystkę, są rozpoznawalne na całym świecie więcej
-
ŻYCIE W ARCHITEKTURZE 2000
Celem konkursu jest promocja najlepszej architektury miejskiej, zrealizowanej w okresie Trzeciej Rzeczypospolitej oraz pobudzenie wrażliwości społecznej na kształt naszego otoczenia. więcej
-
Na granicy możliwości – wieżowiec Taipei 101
Wieżowiec Taipei 101 w mieście Tajpej, stolicy Tajwanu. Mający 508 metrów gigant jest dzisiaj najwyższym budynkiem na świecie. Jego projektantom przyszło się zmierzyć z problemami trudnych warunków posadowienia (jakość gruntu określono jako niezadowalającą), silnych wiatrów (tajfuny występują tu kilka razy w roku) i trzęsień ziemi (działka jest położona około 200 metrów od linii uskoku tektonicznego). Budynek należało wyposażyć w specjalny system tłumienia drgań i kołysania, by zapewnić możliwie jak największy komfort dziesięciu tysiącom jego użytkowników. Jednocześnie do poruszania się między wszystkimi 101 kondygnacjami przeznaczono 61 wind, z czego dwie, zapewniające dojazd na najwyżej położone piętra osiągają rekordowe szybkości, potwierdzone wpisem do Księgi Rekordów Guinessa. więcej
-
ŻYCIE W ARCHITEKTURZE 2002
Czwarta edycja konkursu ŻYCIE W ARCHITEKTURZE. Finał odbył się w siedzibie SARP-u w Warszawie, 10 stycznia więcej
