Budynek powstał zaledwie 300 metrów od rynku, w sąsiedztwie zabytkowego parku. By nadać właściwą rangę miejscu, które wcześniej zajmowały obiekty poprzemysłowe i gospodarcze, musiał być atrakcyjny nie tylko pod względem funkcji, ale także formy.
"Sportowa" bryła
Kształt i gabaryty bryły zostały ściśle podporządkowane jego programowi, w szczególności standardowym wymiarom kortu tenisowego, sal do squasha oraz torów bowlingowych. Drugim ważnym dla rozwiązań architektonicznych czynnikiem było otoczenie, którego walory projektanci chcieli w maksymalnym stopniu wykorzystać i podkreślić. Wszystkie pomieszczenia, które wymagają światła dziennego, skierowane zostały w stronę jeziora, a ich nadmiernemu nagrzewaniu zapobiegają zewnętrzne okiennice wypełnione siatką ciągniono-gietą. 'Rozdrabniając' elewacje, dodają one budynkowi dynamiki, a w połączeniu z pasami podwieszanego sufitu oraz liniowym ułożeniem lamp skupiają i kierują wzrok przebywających w środku osób na zewnątrz.
Estetyczna edukacja
Nowoczesna forma obiektu ma w intencji projektantów służyć edukacji estetycznej i architektonicznej mieszkańców miasta. Większość powstających w centrum Wolsztyna budynków utrzymana jest w historyzującej, zachowawczej stylistyce, która nie wnosi nowej jakości do przestrzeni miasta. Fala Park ma się tej konwencji przeciwstawić, pokazując, że w starą tkankę miejską można z powodzeniem wkomponować nowoczesną bryłę i nawet przy mocno ograniczonym budżecie (11 milionów złotych) uzyskać ciekawy efekt estetyczny i stworzyć atrakcyjną przestrzeń publiczną.
Nowoczesne wnętrza
Nowoczesność dominuje także we wnętrzach. Mając na uwadze zróżnicowane grono odbiorców oraz niewielki budżet, architekci zdecydowali się na rozwiązania proste i tanie w realizacji, ale nie zimne i sterylne. Stworzeniu przyjaznej atmosfery służy między innymi kolor – żywe barwy podkreślają ruch, a kontrastowe zestawienie czarnych ścian z soczyście żółtymi poliuretanowymi posadzkami wprowadza do wnętrz dynamikę. W salach sportowych podłogi wykonano z przemysłowej mozaiki dębowej.
Projektując budynek, architekci postawili na jego maksymalne otwarcie – zarówno w relacji z otoczeniem, jak i organizacji wnętrza. Poszczególne strefy funkcjonalne przeplatają się z sobą, a elementem spajającym i porządkującym przestrzeń jest zielona ściana wspinaczkowa, która w holu ma swoją kontynuację w postaci atrapy przenikającej w głąb obiektu i pełniącej rolę trzonu komunikacyjnego. Ściana ma bryłowatą, fasetową strukturę, a jej elementy 'wchodzą' na inne, np. na zbudowane z wielobocznych form schody, stoliki zaś kształtem przypominają oderwane od niej głazy. W ten sposób pojawiające się w całym budynku 'skalne' motywy stają się jego estetycznym lejtmotywem.
Ze względu na rentowność inwestycji, program obiektu musiał uwzględniać odbiorców w różnym wieku. Znalazły się w nim więc tory bowlingowe, sale do squasha, spinning i fitness, ściana wspinaczkowa, siłownia, kraina zabawy dla dzieci, mini golf, wypożyczalnia sprzętu sportowego, a także stanowiący niewątpliwą atrakcję kort tenisowy na dachu budynku, z którego roztacza się widok na miasto i jezioro. Całość uzupełniają funkcje gastronomiczne.
Architekci: PL.architekci
Inwestor prywatny: Fala Park sp. z o.o.
Powierzchnia zabudowy: 1278 mkw
Powierzchnia użytkowa: 1985 mkw
Koszt: 11 mln, w tym 4 mln z funduszy UE
Projekt: 2009 - 2011
Realizacja: 2010 - 2012
-
ŻYCIE W ARCHITEKTURZE 2000
Celem konkursu jest promocja najlepszej architektury miejskiej, zrealizowanej w okresie Trzeciej Rzeczypospolitej oraz pobudzenie wrażliwości społecznej na kształt naszego otoczenia. więcej
-
Na granicy możliwości – wieżowiec Taipei 101
Wieżowiec Taipei 101 w mieście Tajpej, stolicy Tajwanu. Mający 508 metrów gigant jest dzisiaj najwyższym budynkiem na świecie. Jego projektantom przyszło się zmierzyć z problemami trudnych warunków posadowienia (jakość gruntu określono jako niezadowalającą), silnych wiatrów (tajfuny występują tu kilka razy w roku) i trzęsień ziemi (działka jest położona około 200 metrów od linii uskoku tektonicznego). Budynek należało wyposażyć w specjalny system tłumienia drgań i kołysania, by zapewnić możliwie jak największy komfort dziesięciu tysiącom jego użytkowników. Jednocześnie do poruszania się między wszystkimi 101 kondygnacjami przeznaczono 61 wind, z czego dwie, zapewniające dojazd na najwyżej położone piętra osiągają rekordowe szybkości, potwierdzone wpisem do Księgi Rekordów Guinessa. więcej
-
ŻYCIE W ARCHITEKTURZE 2002
Czwarta edycja konkursu ŻYCIE W ARCHITEKTURZE. Finał odbył się w siedzibie SARP-u w Warszawie, 10 stycznia więcej
-
PROJEKT ZAHY HADID: Na granicy możliwości Centrum Nauki phaeno
Centrum Nauki phaeno w Wolfsburgu, realizacja pracowni Zahy Hadid, odbiega od wszelkich konwencji kształtowania formy i dyspozycji funkcjonalnej budynku. Phaeno odrywa się od ziemi. Jego miękka, opływowa bryła, o wielkopowierzchniowych pochyłych ścianach, stojąc na dziesięciu żelbetowych „nogach”, pozwala przestrzeni miasta swobodnie przelewać się pod spodem i wokół budynku. Wielka żelbetowo-stalowa skorupa mieszcząca powierzchnię ekspozycyjną zamyka w sobie jednoprzestrzenne wnętrze urozmaicone zmiennym przebiegiem sufitu, podłóg i ścian, które tworzą wrażenie zagadkowego, niemalże księżycowego krajobrazu. Realizacja tych wizji nie byłaby możliwa bez nowoczesnych technologii budowlanych – a szczególnie bez betonu samozagęszczającego i jego specyficznych właściwości – ani bez ścisłej współpracy inżynierów i architektów. więcej
