Kameralne, modernistyczne osiedle kopulaków zostało wybudowane w latach 1961-1966 ubiegłego wieku według projektu Andrzeja Iwanickiego. Pierwotne plany zakładały budowę 70 domów w kształcie kopuł, jednak ze względów finansowych udało się zrealizować tylko 10 z nich. Futurystyczne budynki nie są jedynie wynikiem fantazji projektanta, lecz chęci ominięcia praktycznych ograniczeń nakładanych przez komunistyczne władze w związku z wymiarami wznoszonych budynków. Dom jednorodzinny mógł wówczas mieć powierzchnię niewiększą niż 110 mkw przy wysokości minimum 2,2 m. Bryła w kształcie kopuły umożliwiała obejście przepisów i zwiększenie powierzchni użytkowej do 127 mkw.
Kopulaki - architektura odwilży
Realizacja tego oryginalnego projektu była możliwa dzięki politycznej odwilży, która po 1956 roku przyniosła rozluźnienie ograniczeń twórczych. Awangardowe domy składają się z dwóch lub trzech kopuł, z czego w głównej znajduje się pokój dzienny, a w pozostałych sypialnie, kuchnia i łazienka. W połączeniu kopuł znalazło się również miejsce na kominek i jadalnię. Z powodu braku odpowiednich przepisów, charakter większości kopulaków w różnym stopniu uległ zmianom. W większości przypadków zatarto charakterystyczne elementy architektoniczne domów i obecnie tylko dwa z nich zachowały swoją oryginalna formę.
Futurystyczna wizja Andrzeja Iwanickiego
Wybudowane z dala od głównych ulic Warszawy domy przypominają scenerię z filmów science fiction i choć w późniejszym czasie osiedle otoczono kilkupiętrowymi blokami, kopulaki nie straciły swojego kameralnego charakteru. Budynki mają dostęp do prywatnych garaży i ogródków a ich elewacje urozmaicono mozaikami i dużymi oknami. W wyniku modernizacji większość z domów straciła oryginalne detale architektoniczne, jednak osiedle nadal wyróżnia się w krajobrazie Warszawy.
Zdjęcia dzięki uprzejmości stronie powojennymodernizm.pl
