Co zobaczyć w Krakowie. Nowoczesny obiekt o przeszklonej bryle zastąpił zrujnowany budynek pracowni Teatru im. Juliusza Słowackiego przy ulicy Rajskiej 12 w Krakowie. Punktem wyjścia projektu była wielofunkcyjna sala, którą wpisano w obrys starej XIX-wiecznej hali ujeżdżalni koni, którą zaadaptował Teatr.
Co zobaczyć w Krakowie: bryła w linii dachu
Co zobaczyć w Krakowie. Małopolski Ogród Sztuki wpisuje się precyzyjnie w skalę otoczenia poprzez utrzymanie linii dachu i podziałów elewacyjnych, zgodnie z przebiegiem i kompozycją ścian sąsiednich budynków. Projekt autorstwa Krzysztofa Ingardena został wyróżniony nagrodą dla najlepszej krakowskiej realizacji architektonicznej 2012 w konkursie im. Janusza Bogdanowskiego.
‑ Takt i wyczucie miejsca, użycie właściwych materiałów budowlanych oraz poszanowanie zastanej architektury ‑ wszystko to przyczyniło się do uporządkowania zaniedbanych dawniej ulic Rajskiej i Szujskiego, wzbogaciło zastaną przestrzeń miejską i - mam taką nadzieję, a nawet pewność, że miejsce to stanie się jeszcze jedną ikoną Krakowa – ocenia architekt Krzysztof Bień, członek jury.
Co zobaczyć w Krakowie: uprawianie kultury
Co zobaczyć w Krakowie. Podczas kształtowania bryły architekci postawili na interakcję z przyszłymi odbiorcami, dlatego cała przestrzenna forma symbolicznego ażurowego zadaszenia wzniesiona ponad ogrodem, choć nie pełni wcale funkcji dachu, ma na celu wyprowadzenie portalu scenicznego na ulice. W ten sposób budynek delikatnie zaczepia przechodnia – zręczna manipulacja formą sprawia, że odbiorca już podczas pierwszego kontaktu może uleć wrażeniu przekraczania granic ogrodu, w którym na równo posadzonych grządkach uprawia się kulturę.
W budynku mieści się mediateka, w której zostały zgromadzone zbiory książkowe oraz muzyczne w formie multimedialnej, wielofunkcyjna sala widowiskowa na ok. 290 miejsc oraz sala kinowa na około 90 osób.
Co zobaczyć w Krakowie. Trwającą dwa lata budowę Ogrodu rozpoczęto w roku 2010. Do konstrukcji elewacji budynku zastosowano stworzony przez firmę Yawal system profili Fasada 50. Umożliwia on tworzenie ścian osłonowych o niemal dowolnych kształtach. Dzięki jego wszechstronności, obiekt mógł idealnie oddać wizję architekta. Profile systemu FA 50 mocować można do istniejących budynków lub do specjalnie przygotowanych konstrukcji stalowych czy żelbetowych. Konstrukcję nośną systemu stanowią słupy i poprzeczki, mocowane do siebie odpowiednimi łącznikami. System mocowania poprzeczki do słupa gwarantuje uzyskanie dużej szczelności i dobre wentylowanie konstrukcji ściany osłonowej.
-
Szkoła marzeń? Gimnazjum w Zurychu
Nowoczesna szkoła. Jak powinna wyglądać szkoła idealna? Zaprojektowany przez Christiana Kereza budynek gimnazjum w zuryskiej dzielnicy Leutschenbach, dzięki zastosowaniu stalowych kratownic i całkowicie przeszklonych fasad, wydaje się unosić w powietrzu. Czy tak wygląda szkoła maprzeń? więcej
-
Na granicy możliwości – wieżowiec Taipei 101
Wieżowiec Taipei 101 w mieście Tajpej, stolicy Tajwanu. Mający 508 metrów gigant jest dzisiaj najwyższym budynkiem na świecie. Jego projektantom przyszło się zmierzyć z problemami trudnych warunków posadowienia (jakość gruntu określono jako niezadowalającą), silnych wiatrów (tajfuny występują tu kilka razy w roku) i trzęsień ziemi (działka jest położona około 200 metrów od linii uskoku tektonicznego). Budynek należało wyposażyć w specjalny system tłumienia drgań i kołysania, by zapewnić możliwie jak największy komfort dziesięciu tysiącom jego użytkowników. Jednocześnie do poruszania się między wszystkimi 101 kondygnacjami przeznaczono 61 wind, z czego dwie, zapewniające dojazd na najwyżej położone piętra osiągają rekordowe szybkości, potwierdzone wpisem do Księgi Rekordów Guinessa. więcej
-
ŻYCIE W ARCHITEKTURZE 2002
Czwarta edycja konkursu ŻYCIE W ARCHITEKTURZE. Finał odbył się w siedzibie SARP-u w Warszawie, 10 stycznia więcej
-
PROJEKT ZAHY HADID: Na granicy możliwości Centrum Nauki phaeno
Centrum Nauki phaeno w Wolfsburgu, realizacja pracowni Zahy Hadid, odbiega od wszelkich konwencji kształtowania formy i dyspozycji funkcjonalnej budynku. Phaeno odrywa się od ziemi. Jego miękka, opływowa bryła, o wielkopowierzchniowych pochyłych ścianach, stojąc na dziesięciu żelbetowych „nogach”, pozwala przestrzeni miasta swobodnie przelewać się pod spodem i wokół budynku. Wielka żelbetowo-stalowa skorupa mieszcząca powierzchnię ekspozycyjną zamyka w sobie jednoprzestrzenne wnętrze urozmaicone zmiennym przebiegiem sufitu, podłóg i ścian, które tworzą wrażenie zagadkowego, niemalże księżycowego krajobrazu. Realizacja tych wizji nie byłaby możliwa bez nowoczesnych technologii budowlanych – a szczególnie bez betonu samozagęszczającego i jego specyficznych właściwości – ani bez ścisłej współpracy inżynierów i architektów. więcej
