Architektura
ARCHITEKTURA

Warszawa z łukiem jak w Saint Louis – niezrealizowany pomnik Leykama

  • Komentarze

Zapomnik Zwycięstwa

Widok Łuku Zwycięstwa i Wolności od strony wschodniej, ponad ogrodem Saskim - szkic wykonany przez Marka Leykama na pocztówce (projekt: architekt Marek Leykam, ok. 1965)

Fot: ze zbiorów rodzinnych
  • Zapomnik Zwycięstwa
  • Zapomnik Zwycięstwa
  • Zapomnik Zwycięstwa
  • Zapomnik Zwycięstwa
  • Zapomnik Zwycięstwa
  • Zapomnik Zwycięstwa

Nad Ogrodem Saskim w Warszawie miał górować 48-metrowy łuk z betonu. To planowany w latach 60. XX wieku Pomnik Zwycięstwa i Wolności, który zaprojektował architekt Marek Leykam. Przypominałby trochę słynny łuk z amerykańskiego miasta Saint Louis, jednak warszawski monument błyszczałby w słońcu, bo miały go pokrywać ceramiczne płytki ze złota

Starania o należyte upamiętnienie ofiar drugiej wojny światowej trwają od jej zakończenia. Wielki konkurs na pomnik Zwycięstwa rozpisano na fali odwilży w 1957 roku. Uczestnikom pozostawiono całkowitą dowolność w wyborze skali, środków wyrazu, a nawet lokalizacji. Mimo udziału wielu znakomitości, pierwsza nagroda nie została przyznana, a zmasowana krytyka wyników w mediach sprawiła, że ponad 200 prac trafiło do kosza. Widziałem fotografie pomników Bohaterów Warszawy (…). I żaden z nich nie odpowiada mojemu odczuciu miary bohaterstwa narodu polskiego; Pod względem ideologicznym, wszystkie projekty są ubogie (…) zbyt symboliczne, niezrozumiałe, beznarodowościowe. Tego rodzaju twórczość można porównać do muzyki, w której dominuje tylko rytm i dźwięk wyzuty z melodii. To tylko dwa głosy z lawiny listów, która spadła na redakcję poczytnego dwutygodnika „Stolica” wiosną 1958 roku.

W 1960 roku SARP i Polski Związek Artystów Plastyków rozpisały kolejny konkurs – na pomnik Bohaterów Warszawy, czyli zakamuflowany pod tą nazwą monument powstania warszawskiego. Efektem tego konkursu była realizacja słynnej Nike autorstwa Mariana Koniecznego w 1964 roku. Generał Marian Spychalski (1906-1980), ówczesny marszałek Polski, z wykształcenia architekt, miał jednak swoją wizję – chciał postawić pomnik upamiętniający wszystkich poległych Polaków: wojskowych i cywilów, Ludowe Wojsko Polskie i Armię Krajową, walczących na wschodzie i na zachodzie. Marszałek miał też możliwość realizacji tej wizji. Już w 1945 roku Biuro Odbudowy Stolicy przekazało cały fragment śródmieścia Warszawy wokół placu Zwycięstwa (obecnie Piłsudskiego) i wzdłuż barokowej Osi Saskiej Ministerstwu Obrony Narodowej i to ono było inicjatorem kolejnych zmian w tym rejonie w kolejnych latach – od konkursów urbanistycznych po przywrócenie uroczystej zmiany warty przy Grobie Nieznanego Żołnierza. Do MON należał nieczynny wtedy Hotel Europejski zaadaptowany na Wyższą Szkołę Oficerów Polityczno-Wychowawczych, przedwojenny gmach Sądów Wojskowych i Dom bez Kantów. Dalej – Grób Nieznanego Żołnierza, a po drugiej stronie Ogrodu Saskiego: dawny pałac Lubomirskich, mieszczący klub oficerski garnizonu warszawskiego. Spychalski wyznaczył lokalizację monumentu na zakończeniu Osi Saskiej, którą nazywał Osią Zwycięstwa. Jako szef obracającego ogromnymi pieniędzmi Społecznego Funduszu Odbudowy Stolicy, mógł też zapewnić finansowanie przedsięwzięcia. Na SFOS szło wtedy pół procenta podatków każdego Polaka. Oficjalnym zleceniodawcą monumentu było kierowane przez Spychalskiego Ministerstwo Obrony Narodowej.

Trudno ustalić, kiedy dokładnie opracowanie koncepcji zlecono państwowej pracowni Motoprojekt, specjalizującej się w projektowaniu fabryk samochodów, w której pracował wtedy profesor Marek Leykam (1908-1983), autor stołecznego Stadionu X-lecia i poznańskiego Okrąglaka, a także jednego z budynków MON w Warszawie, przy ulicy Chałubińskiego. W konkursie na pomnik Zwycięstwa z 1958 roku wywalczył jedynie wyróżnienie II stopnia. Razem z architektem Czesławem Czułowskim i inżynierem Stanisławem Zalewskim (praca nr 61) zaproponował ustawienie na zachodnim krańcu Osi spirali z taśm aluminiowych wznoszącej się ku niebu. Jak pisał zawsze przychylny Leykamowi recenzent „Stolicy” Aleksy Czerwiński, projekt ten, nawiązując ogólnym kształtem do płomienia, w swych asocjacjach i napięciach emocjonalnych dorasta do godności symbolu Bohaterów Warszawy. Przedłużeniem taśmy miał być wąski kanał łączący pomnik z Grobem Nieznanego Żołnierza wzdłuż Osi Saskiej/Zwycięstwa.

przeczytaj rowniez
Źródło: "Architektura Murator" - 01/2010
Autor: Grzegorz Piątek
Zdjęcia: Wojciech Kryński, ze zbiorów rodzinnych, NAC/PAP, Marcin Czechowicz
Data publikacji: 21.06.2011 12:26
do góry
uaktualnij licznik
Miesięcznik architektura
W numerze 04/2017:
  • Muzeum II Wojny Światowej w Gdańsku
  • Aparthotel Lwowska 1 w Krakowie
  • Węzeł przesiadkowy w Solcu Kujawskim
  • Apartamenty LEA 251 w Krakowie
  • więcej
tagi
81.waw.pl apartament apartamentowiec aranżacja wnętrz aranżacje wnętrz architekci architekt architektura architektura Grecji architektura krajobrazu architektura polska architektura sakralna architektura Warszawy architektura wnętrz architektura wnętrza architektura Wrocławia architektura współczesna beton beton architektoniczny biuro biuro architektoniczne biurowiec BoConcept bryła centrum handlowe co zobaczyć Comitor dach dekoracje design dizajn dom dom jednorodzinny drapacz chmur drewno ekologia Euro 2012 film gotyk historia architektury hotel ikea ikona architektury komiks konkurs konkurs architektoniczny kościół Kraków kuchnia lampa loft Londyn małe mieszkanie MAŁY DOM meble Mies van der Rohe minimalizm moda modernizacja modernizm muzeum Muzeum Sztuki Nowoczesnej Newmor Nizio Design International nowoczesna architektura nowoczesne wnętrza nowoczesne wnętrze nowoczesny dom NOWY PROJEKT ZAHA HADID ogród okno ornament pawilon polski design pracownia architektoniczna projekt projekty projekty zahy hadid przestrzeń miejska przestrzeń publiczna recykling rewitalizacja sarp Serwis o architekturze stararchitekt starożytna Grecja Studio Forma 96 STYL NOWOCZESNY styl skandynawski sztuka sztuka współczesna świątynia Tremend trendy urbanistyka wakacje 2013 Warszawa wieżowce Wieżowce Warszawa wieżowiec wnętrza Wrocław współczesna architektura współczesny design wystawa wzornictwo Zaha Hadid ZAHA HADID projekty zrównoważony rozwój życie w architekturze
Żaden utwór zamieszczony w serwisie nie może być powielany i rozpowszechniany lub dalej rozpowszechniany w jakikolwiek sposób (w tym także elektroniczny lub mechaniczny) na jakimkolwiek polu eksploatacji w jakiejkolwiek formie, włącznie z umieszczaniem w Internecie - bez pisemnej zgody TIME S.A. Jakiekolwiek użycie lub wykorzystanie utworów w całości lub w części z naruszeniem prawa tzn. bez zgody TIME S.A. jest zabronione pod groźbą kary i może być ścigane prawnie.