Stadion w Kaohsiung – drugim co do wielkości mieście Tajwanu – zlokalizowano na terenie dawnej bazy marynarki wojennej. W sposób charakterystyczny dla projektów Toyo Ito architektura i konstrukcja są tutaj ze sobą ściśle związane. Podstawowe elementy konstrukcji dachu stanowią jednocześnie o wyrazie architektonicznym budynku.
Krzywoliniowy w rzucie obiekt projektu Toyo Ito otwiera się ku południowi dzięki przełamaniu ciągu trybun w południowej elewacji, przez które widać tereny zielone wokół stadionu i strefę wejściową do parku olimpijskiego. Przy pojemności 44 000 miejsc (po rozstawieniu zapasowych – do 55 000) stadion jako pierwszy w kraju ma boisko do gry w piłkę nożną zgodne z przepisami FIFA i IAAF. Jednocześnie spełnia lokalne normy dotyczące energooszczędności – otrzymał krajowy certyfikat Golden Award dla budynków energooszczędnych.
Konstrukcja dachu
Na wspartym na palach ruszcie oparto żelbetową, płytowo-ścienną konstrukcję przyziemia. Po obwodzie budynku jest ono obsypane gruntem pochodzącym z budowy stadionu, ale od wewnątrz otwiera się na zagłębione w stosunku do rzędnej terenu pole gry. Na dolnym poziomie zlokalizowano szatnie i garaż, a na górnym – pomieszczenia administracji i dla VIP-ów oraz pozostałe miejsca parkingowe. Na konstrukcji przyziemia oparto radialnie rozstawione ramy żelbetowe o kształcie siodła (9 typów), wykonane na miejscu. Na ramach oparto stalowe wsporniki kratownicowe podpierające konstrukcję pokrycia dachu, którą tworzą stalowe rury (ok. 32 cm średnicy) spiralnie obiegające dach, pokryte zestawami fotowoltaicznymi. Przebieg rur wyznaczają węzły wsporników kratownicowych. Spawano je z segmentów o długościach ok. 600 cm, o geometrii określonej w modelu cyfrowym. Stanowią one stężenie poprzeczne konstrukcji dachu, a jednocześnie są charakterystycznym elementem architektonicznym.
Ekologia
Panele mogą generować do 1,1 mln kWh energii elektrycznej rocznie (średnie zużycie energii elektrycznej dla gospodarstwa domowego – 11000 kWh rocznie). Ich zastosowanie pozwoliło obniżyć emisję CO2 do atmosfery o 660 ton w ciągu roku. Ponieważ zyski energetyczne znacznie przekraczają zapotrzebowanie spoczynkowe, nadmiar energii jest na co dzień odprowadzany do sieci publicznej. Podczas imprez potrzebna energia jest odkupywana. Wodę deszczową – spływającą z rynien na dachu zbiera się do podziemnych cystern, z których następnie pobiera się ją do nawadniania murawy boiska. Aby odpowiednio doświetlić murawę (5,5 godziny bezpośredniego nasłonecznienia dziennie) podłużną oś budynku odchylono od kierunku NS o 15o na zachód. Dzięki takiej orientacji również energia wiatru się nie marnuje – przeważające wiatry mające dostęp do wnętrza obiektu poprzez przełamanie w części południowej naturalnie wentylują i schładzają przestrzeń pod dachem. Aby uniknąć niespodzianek podczas wydarzeń sportowych – na przykład podwiewania piłki podczas meczu – pole gry zagłębiono w stosunku do otaczającego terenu.
- 1
- 2
-
Stadion Allianz Arena w Monachium - Na granicy możliwości
Allianz Arena w Monachium to realizacja pracowni Herzog & de Meuron nie przypominająca żadnego znanego dotąd stadionu. Tym, co najbardziej charakterystyczne jest złożona z modularnych poduszek aktywna elewacja. Pretekstem do tej (kosztownej) zabawy było to, że gospodarzami obiektu są dwa monachijskie kluby. Stadion przybiera barwy tej drużyny, która w danej chwili gra. Podczas innych wydarzeń fasada promieniuje łagodnym białym blaskiem. Światło i kolor oraz dynamiczna bryła dematerializują potężny budynek, a jednocześnie pozwalają od razu odnaleźć go w krajobrazie miasta więcej
-
Mistrzowie fotografii architektury: Andreas Gursky
Andreas Gursky uznawany za jednego z najważniejszych współczesnych fotografików. Zdjęcia tego niemieckiego artysty wykonane są jakby z oddali, z kosmosu, pozwalają spojrzeć na miasta, ulice z dystansu. Gursky celowo rezygnuje z efektowności i ekspresji na rzecz surowego realizmu więcej
-
Mistrzowie fotografii architektury: Hélène Binet
Hélène Binet to najsłynniejsza obecnie fotografka architektury na świecie. O jej zdjęciach marzą wszyscy najwięksi architekci. Stale współpracuje m.in. z Zahą Hadid czy Danielem Libeskindem. Celem Binet jest nie tyle dokumentacja budynku, co jego interpretowanie, dzięki czemu zdjęcie nabiera cech niezależnego dzieła sztuki więcej
-
Kostka polska 2.0 - pracownia architektoniczna we Wrocławiu
Budowane w okresie gierkowskim domy-kostki to dziś niedoceniany element pejzażu polskich miast. Kubiczne bryły, ściany pokryte tłuczonym talerzami, czy dach kopertowy – to dizajn, który zainspirował biuro architektoniczne group-arch. Architekci kupili właśnie taką kostkę we Wrocławiu i ją mocno podrasowali. I tak dom-kostka przemienił się w willę-pracownię więcej
- ARCHITEKTURA: Stadion Allianz Arena w Monachium - Na granicy możliwości
- LIFESTYLE: Mistrzowie fotografii architektury: Andreas Gursky
- LIFESTYLE: Mistrzowie fotografii architektury: Hélène Binet
- ARCHITEKTURA: Kostka polska 2.0 - pracownia architektoniczna we Wrocławiu
- FORUM: Ciche rewolucje Jiříego Krohy
