Jak podaje „Gazeta Wyborcza stereotypowy obraz mieszkania w kamienicy jest mocno negatywny i prawie zupełnie nieprawdziwy. Kamienice kojarzą się ze starymi obdrapanymi elewacjami, zaniedbanymi podwórkami, zimnymi wysokimi przestrzeniami, które bardzo trudno i drogo jest ogrzać. Do tego dochodzą wysokie czynsze i biedni, nieciekawi sąsiedzi zamieszkujący mieszkania socjalne.
>>Wszystko, co powinieneś wiedzieć o miedzi w architekturze na www.copperconcept.org
>>Dlaczego warto stosować instalacje z miedzi na www.akademiamiedzi.pl
>>Dowiedz się więcej o zastosowaniach miedzi na stronach Polskiego Centrum Promocji Miedzi
Oczywiście, obraz ten nie jest zupełnie nieprawdziwy. Takie kamienice i mieszkania co prawda znajdują się np. w niektórych rejonach warszawskiej Pragi, czy w zakamarkach na Mariensztacie, szczególnie jeśli budynki przeznaczone były na mieszkania komunalne. Głupotą byłoby jednak uznawanie, że tak jest wszędzie i skazywanie warszawskich kamienic na powolny rozkład. Mieszkania w większości z nich potrafią być bardzo zadbane, podwórka zielone, a klatki schodowe przyozdobione w odrestaurowane mozaiki – o ile tylko działa prężna wspólnota mieszkaniowa.
Kamienice mają swoje plusy
Wielkim plusem kamienic jest powierzchnia, jaką mają znajdujące się w nich mieszkania. Wcale nie musi być ogromna, aby odczuć w mieszkaniu przestrzeń. To łatwe w miejscu, gdzie sufit jest na wysokości trzech metrów. Kuchnie w kamienicach to zwykle duże, przestronne i dobrze oświetlone pomieszczenia przeznaczone nie tylko do przygotowywania, ale również spożywania posiłków.
Dodatkowo w kamienicach czekają nas niespodzianki - elementy starych zdobień, piece kaflowe, garderoby i spiżarnie. Ich wielką zaletą jest też zazwyczaj doskonała lokalizacja. Kamienice zwykle znajdują się w mocno zurbanizowanych częściach miasta, w pobliżu pełnej infrastruktury miejskiej, sklepów, szkół, uczelni, kawiarni. Jest to ogromne udogodnienie szczególnie dla osób młodych, uczących się.
Według WGN Real Estate, cytowanej przez „Gazetę Wyborczą”, stylowe, 3-pokojowe z balkonem mieszkanie w eklektycznej kamienicy w centrum Wrocławia jesteśmy w stanie nabyć za 4706 zł/m. kw. W Gdańsku podobne mieszkanie kosztować będzie trochę więcej, ok. 5000 zł za metr kwadratowy. Z kolei na warszawskiej Woli 3-pokojowe mieszkanie w przedwojennej kamienicy kosztować będzie 6733 zł/m kw. To ceny wyraźnie niższe niż na pierwotnym rynku mieszkaniowym.
>>Cosmopolitan. Mieszkanie na wysokim poziomie
Źródło: "Gazeta Wyborcza"
Europejski Instytut Miedzi uruchomił nowy serwis tematyczny dotyczący miedzi. Wielojęzyczna witryna dostępna pod adresem www.copperalliance.eu/pl
-
ŻYCIE W ARCHITEKTURZE 2000
Celem konkursu jest promocja najlepszej architektury miejskiej, zrealizowanej w okresie Trzeciej Rzeczypospolitej oraz pobudzenie wrażliwości społecznej na kształt naszego otoczenia. więcej
-
Na granicy możliwości – wieżowiec Taipei 101
Wieżowiec Taipei 101 w mieście Tajpej, stolicy Tajwanu. Mający 508 metrów gigant jest dzisiaj najwyższym budynkiem na świecie. Jego projektantom przyszło się zmierzyć z problemami trudnych warunków posadowienia (jakość gruntu określono jako niezadowalającą), silnych wiatrów (tajfuny występują tu kilka razy w roku) i trzęsień ziemi (działka jest położona około 200 metrów od linii uskoku tektonicznego). Budynek należało wyposażyć w specjalny system tłumienia drgań i kołysania, by zapewnić możliwie jak największy komfort dziesięciu tysiącom jego użytkowników. Jednocześnie do poruszania się między wszystkimi 101 kondygnacjami przeznaczono 61 wind, z czego dwie, zapewniające dojazd na najwyżej położone piętra osiągają rekordowe szybkości, potwierdzone wpisem do Księgi Rekordów Guinessa. więcej
-
ŻYCIE W ARCHITEKTURZE 2002
Czwarta edycja konkursu ŻYCIE W ARCHITEKTURZE. Finał odbył się w siedzibie SARP-u w Warszawie, 10 stycznia więcej
-
PROJEKT ZAHY HADID: Na granicy możliwości Centrum Nauki phaeno
Centrum Nauki phaeno w Wolfsburgu, realizacja pracowni Zahy Hadid, odbiega od wszelkich konwencji kształtowania formy i dyspozycji funkcjonalnej budynku. Phaeno odrywa się od ziemi. Jego miękka, opływowa bryła, o wielkopowierzchniowych pochyłych ścianach, stojąc na dziesięciu żelbetowych „nogach”, pozwala przestrzeni miasta swobodnie przelewać się pod spodem i wokół budynku. Wielka żelbetowo-stalowa skorupa mieszcząca powierzchnię ekspozycyjną zamyka w sobie jednoprzestrzenne wnętrze urozmaicone zmiennym przebiegiem sufitu, podłóg i ścian, które tworzą wrażenie zagadkowego, niemalże księżycowego krajobrazu. Realizacja tych wizji nie byłaby możliwa bez nowoczesnych technologii budowlanych – a szczególnie bez betonu samozagęszczającego i jego specyficznych właściwości – ani bez ścisłej współpracy inżynierów i architektów. więcej
