Barcelona nie jest miastem wieżowców. Wysokościowców jest niewiele w harmonijnej tkance tworzonego przez wieki miasta. Skala tych, które tu powstały jest również kameralna.
W urbanistyce Barcelony biurowiec Torre Agbar jest jedną z ważniejszych dominant. Strzelisty budynek usytuowany jest u zbiegu trzech głównych arterii miasta – Diagonal, Gran Via i Meridiana, na obrzeżu nowopowstającej dzielnicy biznesu. Biurowiec projektu Jeana Nouvela powstał na zamówienie barcelońskich wodociągów.
współczesny Gaudi
Wieżowiec inspirowany jest Gaudim i kształtem znajdujących się nieopodal stolicy Katalonii wzgórz Monserat. Jak określa Torre Agbar sam Nouvel: „wieża wyrasta z ziemi niemal jak gejzer sięgający błękitnego nieba Barcelony”.
Przy tworzeniu budynku zastosowano najnowsze technologie. Strukturę wieżowca stanowią dwa niekoncentryczne owalne cylindry zwieńczone szklano stalową kopułą. W wewnętrznym cylindrze architekt umieścił komunikację oraz instalacje obsługujące całość budynku.
Większy owal, tworzący bryłę Torre Agbar, stanowi żelbetowa konstrukcja. Na tej strukturze zamontowano moduły wykonane z polerowanego aluminium w kolorach ziemi oraz błękitno, zielono, szare moduły zmieniające się wraz z wysokością. Przy tworzeniu elewacji wykorzystano czterdzieści różnych kolorów aluminiowych paneli. Kolorystyka fasad powtórzona została także we wnętrzach.
Torre Agbar - szklana góra
Zewnętrzna warstwa budynku składa się z 59 619 fragmentów jednobarwnego, przezroczystego szkła, które regulowane są w zależności od oświetlenia. Szkło i znajdująca się pod nim kolorowa mozaika z aluminium – tworzą bogatą tektonikę elewacji. Wieżowiec w zależności od kąta patrzenia jak i pory dnia – wygląda zupełnie inaczej.
Do nocnej iluminacji biurowca wykorzystano system LED, mając na uwadze oszczędność energii.
arcydzieło Nouvela
Projekty Jeana Nouvela zawsze cechuje duża plastyczność i szacunek wobec historycznego kontekstu, choć stoją one po stronie nowoczesności. Abstrakcyjna forma Torre Agbar nawiązuje wprost do kształtu wież kultowego wręcz projektu Antonia Gaudiego, kościoła Sagrada Familia, jednak 144 metrowy wieżowiec liczący 38 kondygnacji nie konkuruje ani skalą ani rysunkiem z historyczną budowlą.
Harmonijna tkanka Barcelony, którą stanowi w większości zabudowa z przełomu XIX i XX wieku, podobnie jak Paryż charakteryzuje się dużym porządkiem urbanistycznym. W tym kontekście biurowiec Nouvela cechuje swoista kameralność przez jego niemal niematerialność, którą architekt uzyskał prostym zabiegiem stworzenia dwuwarstwowej elewacji. Szklana bryła zdaje się rozpływać w powietrzu.
