Toshio Shibata
(ur. 1949, Tokio, Japonia). Mieszka w mieście Kamakura, pracuje w Tokio, gdzie także wykłada w Tokyo College of Photography.
W roku 1974 uzyskał dyplom MFA Tokyo National University of Fine Arts and Music w Japonii, przez dwa kolejne lata studiował na Królewskiej Akademii w Gandawie, w Belgii.
W latach 90. ukazało sie kilka monografii dotyczących jego twórczości. Najważniejsze z nich to Photographs (Asahi Shinbun Publishing, Tokio, 1992), Landscape i DAM (obydwie wydane przez Nazraeli Press, Tucson, 1996) oraz Toshio Shibata (Museum of Contemporary Art, Chicago, USA 1997). Jego najgłośniejsze indywidualne wystawy odbyły się w Centre National de la Photographie w Paryżu w roku 1998 i Museum of Contemporary Art w Chicago w 1997, artysta wziął także udział między innymi w zbiorowej prezentacji New Photography 8 w Museum of Modern Art w Nowym Jorku w 1992 roku. Ostatnio jego prace pokazano w Japonii w 2005 roku w Soh Gallery w Tokio i Kamakura Gallery w Kamakura.
Fotografie Toshio Shibaty to przede wszystkim niezwykle wyraziste obserwacje styku działania człowieka i przyrody, skłaniające widza do refleksji nad charakterem naturalnego, najczęściej japońskiego krajobrazu i nieskończoną ludzką zdolnością do wprowadzania do niego zmian. Kompozycje bogatych w szczegóły czarno-białych obrazów, pozbawionych obecności człowieka, a często nawet widoku nieba, czynią z nich niemal abstrakcje.
Prace artysty znajdują się we wszystkich znaczących światowych kolekcjach i muzeach sztuki nowoczesnej. W tym roku można je także oglądać na wystawie w Laurence Miller Galleryw Nowym Jorku.
-
Na granicy możliwości – wieżowiec Taipei 101
Wieżowiec Taipei 101 w mieście Tajpej, stolicy Tajwanu. Mający 508 metrów gigant jest dzisiaj najwyższym budynkiem na świecie. Jego projektantom przyszło się zmierzyć z problemami trudnych warunków posadowienia (jakość gruntu określono jako niezadowalającą), silnych wiatrów (tajfuny występują tu kilka razy w roku) i trzęsień ziemi (działka jest położona około 200 metrów od linii uskoku tektonicznego). Budynek należało wyposażyć w specjalny system tłumienia drgań i kołysania, by zapewnić możliwie jak największy komfort dziesięciu tysiącom jego użytkowników. Jednocześnie do poruszania się między wszystkimi 101 kondygnacjami przeznaczono 61 wind, z czego dwie, zapewniające dojazd na najwyżej położone piętra osiągają rekordowe szybkości, potwierdzone wpisem do Księgi Rekordów Guinessa. więcej
-
ŻYCIE W ARCHITEKTURZE 2002
Czwarta edycja konkursu ŻYCIE W ARCHITEKTURZE. Finał odbył się w siedzibie SARP-u w Warszawie, 10 stycznia więcej
-
PROJEKT ZAHY HADID: Na granicy możliwości Centrum Nauki phaeno
Centrum Nauki phaeno w Wolfsburgu, realizacja pracowni Zahy Hadid, odbiega od wszelkich konwencji kształtowania formy i dyspozycji funkcjonalnej budynku. Phaeno odrywa się od ziemi. Jego miękka, opływowa bryła, o wielkopowierzchniowych pochyłych ścianach, stojąc na dziesięciu żelbetowych „nogach”, pozwala przestrzeni miasta swobodnie przelewać się pod spodem i wokół budynku. Wielka żelbetowo-stalowa skorupa mieszcząca powierzchnię ekspozycyjną zamyka w sobie jednoprzestrzenne wnętrze urozmaicone zmiennym przebiegiem sufitu, podłóg i ścian, które tworzą wrażenie zagadkowego, niemalże księżycowego krajobrazu. Realizacja tych wizji nie byłaby możliwa bez nowoczesnych technologii budowlanych – a szczególnie bez betonu samozagęszczającego i jego specyficznych właściwości – ani bez ścisłej współpracy inżynierów i architektów. więcej
-
ŻYCIE W ARCHITEKTURZE 2004
Piąta edycja, organizowanego przez miesięcznik "Architektura Murator", konkursu ŻYCIE W ARCHITEKTURZE więcej
