Ściana z oknami wystawioną ponad dach nawy bocznej, głównie w romańskich lub gotyckich kościołach, zapewniająca światło.
Clerestorium doświetla wnętrze świątyni. Przebita oknami ściana była elementem typowej rzymskiej bazyliki świeckiej; pojawiała się także w podobnie ukształtowanych hellenistycznych pałacach. Bazylika stała się wzorem dla chrześcijańskiej architektury sakralnej.
W architekturze romańskiej bazyliki często były przekrywane drewnianym dachem, z clerestorium poniżej. Clerestorium nie pojawiało się jednak ze względów konstrukcyjnych w tych budowlach, które przekrywane były sklepieniem kolebkowym.
Nowe rozwiązania przyjęte w architekturze gotyckiej umożliwiły budowę kościołów, w których okna zajmowały znacznie większą niż kiedykolwiek wcześniej powierzchnię. Dzięki temu w gotyckich katedrach pojawiły się wielkie witraże.
poprzednie hasło
