Kanadyjczyk to potoczne określenie domu wzniesionego w konstrukcji szkieletowej z drewna. Nazwa systemu wynika z rozpowszechnienia tej technologii w Kanadzie. W Polsce technologia rozpowszechniła się w latach 90. XX wieku. .
Kanadyjczyk - budowa
Drewniany szkielet budynku montowany jest najczęściej z wysuszonych, zaimpregnowanych belek o przekroju 38 x 89 albo 38 x 140 mm. Drewno musi być bardzo dobrej jakości, suche (wilgotność poniżej 20%), bez śladów pleśni lub żerowania owadów. Przestrzeń między belkami wypełnia się warstwą izolacji termicznej i zabezpiecza folią paroszczelną. W przypadku domów o konstrukcji drewnianej właściwe zabezpieczenie przed wilgocią jest konieczne dla zapewnienia trwałości budynku. Od środka ściany pokrywane są zwykle płytami g-k. Ściany zewnętrzne pokrywane są deskowaniem, niekiedy popularnym w Kanadzie sidingiem winylowym, tynkiem albo płytkami ceramicznymi.
Stropy wykonuje się z gęsto rozstawionych belek drewnianych albo prefabrykowanych drewnianych belek dwuteowych.
Zalety i wady domów kanadyjskich
Budynki wznoszone w systemie kanadyjskim są nieco tańsze od murowanych, choć różnice w porównaniu do budynków murowanych znacząco zmniejszyły się w porównaniu z latami 90., gdy budowa domów drewnianych była bardziej konkurencyjna. Ich budowa trwa krócej, prawidłowo wykonane mają dobre parametry termiczne. Ich trwałość w polskim klimacie uważana jest za niższą niż budynków murowanych. Problemem może być też akustyka budynku, zwłaszcza w domach piętrowych.
Powiązane hasła: konstrukcja słupowo-belkowa, prefabrykat,
poprzednie hasło
