Sgraffito

Sgraffito to technika dekoracyjna, stosowana w zdobieniu ścian zewnętrznych, niekiedy także wewnętrznych. Sgraffita ścienne wykonuje się nakładając dwie, czasem więcej warstw tynku lub gliny różniących się kolorem i walorem (kontrast jasne/ciemne). Wzór uzyskuje się przez zeskrobywanie wierzchniej warstwy i odsłonięcie podkładu. Zręczny wykonawca może uzyskać rysunek w kilku kolorach kontrolując głębokość, na której prowadzone jest narzędzie.   
Sgraffito uznawana jest za jedną z najbardziej trwałych technik malarstwa monumentalnego, m.in. ze względu na stosowanie tylko pigmentów mineralnych, grubość powłoki malarskiej i zmiany chemiczne zachodzące po wykonaniu pracy. Zagrożeniem dla tego typu dekoracji jest zanieczyszczenie powietrza, a w szczególności kwaśne deszcze. Warunki panujące w wielkich miastach przyspieszają niszczenie tynków, podobnie jak prowadzą do erozji wapiennych i marmurowych rzeźb. Zabytkowe elewacje pokrywa się obecnie często dodatkowymi powłokami ochronnymi dla zwiększenia odporności.
Technika znana była od najdawniejszych czasów, stosowano ją w starożytności. Szczególną popularność zdobyła w renesansie w Italii. Bogate dekoracje sgraffito zdobiły także budynki barokowe.
W czasach współczesnych po technikę sgraffito sięgano podczas odbudowy powojennej (Stare Miasto w Warszawie) i w obiektach socrealistycznych.

Przykłady: zamek w Krasiczynie, Palazzo Nasi we Florencji,

Powiązane hasła: fresk

Autor: KZ
Data publikacji: 20.05.2016 17:51
Tagi: architektura renesansowa
Żaden utwór zamieszczony w serwisie nie może być powielany i rozpowszechniany lub dalej rozpowszechniany w jakikolwiek sposób (w tym także elektroniczny lub mechaniczny) na jakimkolwiek polu eksploatacji w jakiejkolwiek formie, włącznie z umieszczaniem w Internecie - bez pisemnej zgody TIME S.A. Jakiekolwiek użycie lub wykorzystanie utworów w całości lub w części z naruszeniem prawa tzn. bez zgody TIME S.A. jest zabronione pod groźbą kary i może być ścigane prawnie.