Wełna szklana to rodzaj materiału izolacyjnego, podobnego do wełny skalnej pod względem zastosowania i technologii produkcji. Materiały te powstają z różnych surowców. Wełna szklana wytwarzana jest z piasku kwarcowego albo ze szkła z recyklingu.
W procesie produkcji wełny szklaną stłuczkę albo piasek z dodatkami podgrzewa się do temperatury topnienia. Z masy wyciąga się cienkie, twardniejące w zetknięciu z powietrzem włókna. Nici takie łączy się lepiszczem, masę kompresuje aż uzyska pożądaną gęstość i podgrzewa dla nadania trwałości i spoistości. Z tak otrzymanego materiału produkuje się maty, płyty i otuliny o zróżnicowanej gęstości.
Wełna szklana ma dobre właściwości izolacyjne, dostępne są wykonane z niej produkty o współczynniku przewodzenia ciepła λ na poziomie 0,03 W/(m·K). Wełna szklana jest też używana jako izolacja akustyczna. Materiał charakteryzuje się znaczną odpornością na ogień, włókna szklane znoszą temperaturę 600-700°C.
Wełna szklana jest nieco lżejsza od skalnej, mniej pyli, a więc jej aplikacja jest wygodniejsza.  Ponadto lepiej od wełny skalnej dopasowuje się do podłoża o nierównej powierzchni.
Wełna szklana może być stosowana do izolowania ścian, dachów, wszędzie tam, gdzie izolacja nie jest narażona na znaczne obciążenia.
Wadą wełny szklanej i skalnej jest podatność na zawilgocenie. Mokry materiał traci swoje właściwości izolacyjne.
Z punktu widzenia wykonawcy kłopotliwe jest pylenie wełny podczas obróbki i montażu. Drobiny włókna szklanego działają drażniąco na układ oddechowy i skórę, konieczna jest praca w odzieży ochronnej, okularach i rękawicach.

Wełna szklana produkowana jest powszechnie i szeroko stosowana. Materiał produkowany jest komercyjnie od lat 30. XX wieku.

Powiązane hasła: aerożel, budownictwo pasywne, izolator, styropian, wełna skalna