Coraz częściej na ulicach naszych miast możemy spotkać interesujące, często przeskalowane instalacje artystyczne. Wystarczy popatrzeć na rzeźby Davida Cernego. Prace tego czeskiego rzeźbiarza wzbudzają wiele kontrowersji. Przestrzeń publiczna jest jego ulubionym miejscem wystawienniczym. Innym przykładem jest instalacja „Przejście” Jerzego Kaliny wchodząca w nieustanną interakcję z przechodniami we Wroclawiu.
Przestrzeń publiczna staje się ulubionym miejscem wystawienniczym. Coraz częściej zarówno artyści jak i marketingowcy budują swój przekaz przy wykorzystaniu przedmiotów codziennego użytku przedstawiając je w gigantycznych rozmiarach na ulicach naszych miast. Weźmy takie krzesło. Towarzyszy nam praktycznie bez przerwy – w pracy, w domu, w szkole, w kawiarni. Na przestrzeni czasu zasadniczo funkcja tego mebla nie zmieniła się. Nadal służy on do siedzenia, jednak dzięki rozwojowi sztuki użytkowej krzesło zaspokaja o wiele więcej naszych potrzeb, niż kiedyś. Już nie tylko na nim siedzimy. Bogate wzornictwo rozbudza nasze zmysły, a także sprzyja miłemu spędzaniu czasu.
Ostatnio, krzesło poza swoją odwieczną funkcją … stało się narzędziem oddziaływania na zachowania ludzi. Coraz częściej spotkać je można w sztuce i w reklamie.
We Wrocławiu przy ulicy Rzeźniczej stanęła rzeźba plenerowa Krzesło według projektu Tadeusza Kantora. Gigantyczny dziewięciometrowy kolos w kształcie mebla ogrodowego robi wrażenie.
Krzesło zlokalizowane jest w centrum miasta, zgodnie z pierwotnym zamysłem autora, który uważał, że rzeźba nie może być wyizolowana i musi być „w ruchu”, „w środku życia”.
Projekt został wykonany z ośmiu ton gładkiego betonu i mierzy dziewięć metrów. Rzeźbę wykonano na podstawie projektu, jaki posiadało miasto. Wygląd Krzesła odbiega jednak od tego, które - dzięki inicjatywie fundacji im. Tadeusza Kantora - w 1995 roku stanęło przed jego domem w Hucisku. Tamta instalacja jest wyższa, imituje drewno i ma delikatniejszą konstrukcję, ta zaś wykonana jest całkowicie z gładkiego betonu.
Rzeźbę postawiono dopiero 11 sierpnia 2011 roku, według opartego o oryginalny szkic Kantora projektu wykonawczego architekta Tomasza Myczkowskiego i - spadkobierczyni praw autorskich po Kantorze - Doroty Krakowskiej. Wykonawcą, na zlecenie miasta Wrocławia, była firma budowlana Max Bögl. Wykonanie rzeźby kosztowało 200 tys. złotych.
Swój projekt Autor określał jako „niemożliwy do realizacji”, a jednak po 40. latach udało się go zrealizować.
Krzesło jest jednym z niewielu mebli, które posiadają wszyscy.
Najlepiej wychodzą na tym sklepy meblowe. To właśnie one aby zachęcić klienta atrakcyjnością ich zbiorów magazynowych sięgają po dość nietypowe sposoby ich ekspozycji. Wiele firm przed swoimi salonami stawia ogromne krzesła, aby klient przed wejściem do środka „był zmuszony” zapamiętać konkretny model i bezbłędnie wychwycić go spośród innych.
Od 1 lipca do 21 sierpnia br. Gdynia Playground rozstawił wielki stół na gdyńskim bulwarze. Turyści, spacerowicze, starsi i młodsi mogli zasiąść na chwilkę i napawać się fascynującym widokiem po sam horyzont Bałtyku.
W Warszawie przy nadwiślańskim bulwarze, między mostem Świętokrzyskim a mostem Średnicowym można podziwiać prace młodych artystów z ASP.
Rzeźba Kantora jest tylko jednym przykładem na to, że krzesło jako przedmiot użytkowy jest dość lubianą formą przekazu wśród autorów instalacji i reklam w przestrzeni publicznej nie tylko w Polsce.
Zobacz też: Gigantyczne zabawki w mieście. Czyli Florentijn Hofman i jego rzeźby
