Festiwal Otwarte mieszkania - Sobota, 12 kwietnia 2014
Zwiedzanie modernistycznej architektury mieszkaniowej Warszawy rozpoczęło 12 kwietnia o godz 10:00. Zaczęliśmy od bryły rodem z awangardowego funkcjonalizmu, willi Bohdana Lacherta z 1928 roku – pierwszej w Polsce konstrukcji w systemie DOM-INO wg koncepcji Le Corbusiera. Wnętrze domu jest jasne i wysokie. Niektóre pomieszczenia są małe i wąskie, inne, jak np. salon, wyjątkowo przestronne. Wnętrze tego domu sprawia wrażenie wnętrza okrętu, dzięki oznaczeniom wysokości wody, jakich można się doszukać na ścianie w salonie. Również metalowa siatka klatki schodowej wydaje się być ‘okrętowa’. W salonie wzrok przykuwa duży, zawijający się w wężyk grzejnik. Łazienka wyposażona była w ręcznie wykonaną kwadratową wannę. Okazało się, że w domu jest jeszcze jedno bardzo ważne corbusierowskie rozwiązanie - klatka schodowa, która prowadzi na płaski dach.
Na Saskiej Kępie, kilka ulic dalej, znajduje się kolejny obiekt, który zwiedziliśmy pierwszego dnia festiwalu. Dom Funkcjonalny z 1928 roku. Dom ten zaprojektował Czesław Przybylski dla swojego przyjaciela, rzeźbiarza Mieczysława Lubelskiego. Dwa budynki dalej znajduje się dom własny architekta, który to również mieliśmy okazję zobaczyć od środka. Obecnie w Domu Funkcjonalnym znajduje się restauracja o nazwie Kuchnia Funkcjonalna.
Kolejnym etapem architektonicznej wycieczki po Warszawie był jeden z wielu Domków Fińskich, zlokalizowanych na tyłach parku Ujazdowskiego. Pochodzące z Finlandii konstrukcje domów posłużyły po wojnie do budowy drewnianych domków w Polsce. Pierwszymi lokatorami byli inżynierowie, budowniczowie i architekci Warszawy. Takie domki zlokalizowane wśród zieleni w centrum dużego miasta to obecnie rzadko spotykane zjawisko.
Ostatnim obiektem pierwszego dnia festiwalu, a właściwie zespołem obiektów, była VII KOLONIA WSM ŻOLIBORZ wg projektu Barbary i Stanisława Brukalskich. Architekci związani z CIAM-em zaszczepili awangardowe rozwiązania w polskiej architekturze mieszkaniowej, takie jak. równy dostęp do światła, zieleni i powietrza. Kolonia VII to przykład „osiedla społecznego”. Dzięki 1-5 izbowym mieszkaniom o powierzchni 30 mkw, klasa robotnicza miała szansę na lepsze warunki życia.
Milena Glinojecka
