Najstarsze muzeum egipskie
Zaczątek świetnej dziś kolekcji uformowany został już w połowie XVII wieku na zlecenie Karola Emanuela III, króla Sardynii. Skromny zbiór ok. 300 obiektów zmienił się w wielką kolekcję w burzliwej epoce napoleońskiej. Wyprawa do Egiptu, kampania 1798 roku i badania przeprowadzone przez francuskich uczonych wywołały falę zainteresowania starożytnościami znad Nilu. Piramidy i skarabeusze nagle stały się modne. Na kolejne dekady zainteresowały też kolekcjonerów. Jednym z nich był Karol Feliks Sabaudzki. Władca zdecydował się na zakup przedmiotów zgromadzonych przez konsula generalnego w Egipcie, Bernarda Drovettiego, czyli człowieka mającego najlepszy dostęp do zabytków wydobywanych – dość barbarzyńskimi metodami – z pustynnych piasków. Zbiory stopniowo rosły, wzbogacane znaleziskami włoskich archeologów. Dziś muzeum może się pochwalić tak wyjątkowymi eksponatami, jak papirus uważany za najstarszą mapę na świecie, kompletna świątynia Totmesa II, dokumenty używane przez pierwszą osobę, która odczytała hieroglify, Jean-François Champolliona. Łącznie ekspozycja obejmuje przeszło sześć tysięcy obiektów, a kolejne 26 tysięcy spoczywa w magazynach.
Wnętrza muzeum
Museo Egizioma siedzibę w się w zaprojektowanym przez Guarino Guariniego pałacu z XVII wieku. Nad rzędami gablot można więc zobaczyć barokowe dekoracje, sztukaterie i freski zdobią sufity. Sama architektura wnętrz muzealnych pomieszczeń jest raczej prosta. Delikatne obiekty umieszczono w surowych bryłach gablot. Specjalne szkło (Pilkington OptiView™ Protect OW) sprawia wrażenie przezroczystego i delikatnego, ale to złudzenie. Szyby mają prawie 13 mm grubości, składają się z warstw szkła i ochronnej folii, niełatwo więc je rozbić.
Za najnowsze zmiany w muzeum odpowiada biuro Migliore+Servetto Architetti Associati z Mediolanu, w Polsce znane m.in. projektu ekspozycji Muzeum Fryderyka Chopina.
